На этой неделе мы вновь обращаемся к теме изучения польского языка и предлагаем читателям нашего сайта очередную действенную методику. Нынешний метод отлично подойдет новичкам и тем, кто учит польский язык вместе с детьми.

Итак, в этот раз будем знакомиться с польской речью с помощью сказок. Не всех подряд, а тех, которые известны каждому из нас с самых ранних лет. Такой метод удобен тем, что суть сказки вы и так знаете, а польские слова, которые в ней используются – очень просты в произношении и главное – в запоминании.

Начать советуем с одной из самых любимых всеми детьми сказки «Репка». На польском ее название звучит как «Rzepka». Польский вариант сказки отличается тем, что написана она в стихах, а значит, даже если вы не знаете точно, как прочесть то или другое слово, можете просто догадаться, подобрав рифму. Например:

Zasadził dziadek rzepkę w ogrodzie,
Chodził te rzepkę oglądać co dzień.
Wyrosła rzepka jędrna i krzepka,
Schrupać by rzepkę z kawałkiem chlebka!
Więc ciągnie rzepkę dziadek niebożę,
Ciągnie i ciągnie, wyciągnąć nie może!

Zawołał dziadek na pomoc babcię:
„Ja złapię rzepkę, ty za mnie złap się!".
I biedny dziadek z babcią niebogą
Ciągną i ciągną, wyciągnąć nie mogą.
Babcia za dziadka,
Dziadek za rzepkę,
Oj, przydałby się ktoś na przyczepkę!...

Это лишь небольшой отрывок из сказки, но и по нему ясно, что читается она очень просто, а на слух воспринимается без особых усилий.

Еще один отличный вариант для начинающих изучать польский язык - сказка «Кот в сапогах» или «Kot w Butach». Сказка написана в прозе, но читается легко. Многие слова понятны без словаря, а смысл предложений легко угадывается в контексте. Вот небольшая часть сказки в качестве наглядного примера:

«Pewien młynarz pozostawił dzieciom w spadku wszystkie swoje dobra. A miał on tylko młyn, osła i kota. Dzieci prędko tym się podzieliły, nie wzywając sędziego ani notariusza. Ci bowiem zjedliby do cna ich ubogi spadek.

Syn najstarszy wziął młyn, średni osła, a dla najmłodszego pozostał kot. Najmłodszy był niepocieszony, że mu przypadł taki lichy udział.

- Moi bracia - powiedział - będą mogli we dwóch zarobić na przyzwoity kawałek chleba. Ja zaś, gdy zjem tego kota, a jego skórkę wyprawię na zarękawek, mogę tylko umrzeć z głodu.  Kot, słysząc tę przemowę, rzecze statecznie i poważnie:

- Nie trap się, gospodarzu. Daj mi tylko wór i każ mi uszyć parę butów, abym mógł łazić po zaroślach, a zobaczysz, że twój udział w spadku nie jest taki marny, jak sądzisz.

Chociaż jego pan niewiele stawiał na to gadanie, przecież rad był, że kot chce mu dopomóc w biedzie. Widział bowiem nieraz, jakich to zwinnych i szczwanych sztuk dokazywał łapiąc szczury i myszy, kiedy to krył się w mące i udawał trupa lub zawieszał się na łapach».

Еще один знаменитый шедевр детской литературы – сказка «Волк и семеро козлят» или «O wilku i siedmiu koźlątkach». Текст написан очень просто и доступно и подойдет даже для самых первых занятий по польскому языку. Читается на одном дыхании. Словарь для понимания и перевода слов с польского не нужен. Вот несколько абзацев в качестве примера:

«Była sobie kiedyś koza. Miała ona siedem koźlątek, a kochała je tak, jak tylko matka potrafi kochać swoje dzieci. Pewnego dnia wybrała się do lasu po jedzenie. Przywołała całą siódemkę i rzekła: «Drogie dziatki, muszę wyjść do lasu. Bądźcie grzeczne, gdy mnie nie będzie, zamknijcie drzwi i miejcie się na baczności przed wilkiem! Jeśli uda mu się wejść, pożre was ze skórą i kośćmi. Łotr umie się przebrać, ale poznacie go po chropawym głosie i czarnych łapach.»

Koźlątka zaś rzekły: «Droga matko, Będziemy mieć się na baczności, nie troszcz się o nas». Koza zabeczała i ruszyła spokojna w drogę.

Ni trwało długo, a zapukał ktoś do drzwi domu i zawołał: «Otwórzcie, drogie dziatki, wasza mama przyszła i każdemu coś przyniosła!» Lecz koźlęta poznały po chropawym głosie, że to był wilk. «Nie otworzymy,» zawołały, "Nie jesteś naszą mamą. Ona ma cienki i łagodny głos, a twój głos jest chropawy. Jesteś wilkiem!»

Четвертый вариант известной сказки для изучения польского языка – сказка «Красная шапочка» или «Czerwony Kapturek». Написана, как и предыдущие сказки, простым доступным языком, так что понять ее содержание будет несложно даже новичкам.

«Była sobie raz mała słodka dzieweczka, którą każdy pokochał, kto ją tylko zobaczył, a najbardziej kochała ją babcia, która nie wiedziała wprost, co jeszcze jej dać. Pewnego razu podarowała jej kapturek z czerwonego aksamitu, a ponieważ bardzo ładnie jej leżał, nie chciała nosić niczego innego. Odtąd nazywano ją więc Czerwonym Kapturkiem. Pewnego dnia matka rzekła do dziewczynki. «Chodź, Czerwony Kapturku, masz tu kawałek placka i butelkę wina. Zanieś to babci, bo słaba jest i niedomaga. Babcia bardzo się ucieszy. Ruszaj w drogę nim nastanie upał, a idź ładnie i nie zbaczaj z drogi, bo inaczej sobie karku trącisz i babcia niczego nie dostanie. A gdy wejdziesz do izby, nie zapomnij powiedzieć Dzień Dobry i nie rozglądaj się po wszystkich kątach.»

Пятый прекрасный пример известной сказки на польском языке -«Сказка о рыбаке и рыбке», которая в польском варианте звучит как «O rybaku i jego żonie». Кстати, дословный перевод ее немного отличается от русской версии, но суть – аналогична, а потому вполне понятна.

«Był sobie raz rybak i jego żona. Mieszkali razem w starej budzie blisko morza, a rybak chodził codziennie nad morze i łowił i łowił i łowił. Tak sobie raz siedział ze swoją wędką i patrzył na czystą wodę, siedział, siedział i siedział.

Wtem wędka opadła na dno, głęboko, głęboko w dół, a gdy zaczął ciągnąć ją do góry, wyciągnął wielką rybę. A wtedy ryba rzekła do niego: «Wysłuchaj mnie rybaku i pozwól mi żyć. Nie jestem prawdziwą rybą, lecz zaklętym księciem. Co ci to da, jeśli mnie zabijesz. Nie będę ci smakował. Wypuść mnie do wody i pozwól mi odpłynąć!»

«No,» powiedział rybak, «Nie musisz tyle gadać. Nie zabiję przecież ryby, co umie mówić. Wypuszczę cię i płyń sobie, gdzie chcesz.» Wpuścił ją więc do jasnej wody, a ryba popłynęła na samo dno zostawiając za sobą długą smugę krwi. Rybak zaś wstał i poszedł do swojej baby, która czekała w ich starej budzie.»

Также отлично подойдут для начинающих сказки Muzykanci z Bremy (Бременские музыканты), Złoty kluczyk (Золотой ключик), Śpiąca królewna (Спящая красавица) и другие. Конечно, тексты всех сказок можно без особого труда найти в Интернете, но для улучшения эффекта все же рекомендуем приобрести книжный вариант с большими буквами и яркими картинками. А для закрепления знаний можно поискать аудио-версии этих сказок и прослушать, как правильно звучат те или иные слова на польском, как ставить ударение и с какой интонацией читают сказки сами поляки.

Оставить комментарий на форуме.